A LAI TANNA
“Whooooaaa!”
Thlapui pawh vanzawlah a bial ṭha kel kawl hle mai. Chhimbal rawng kai sârin a zam hual ruih bakah hliahkhuhtu chhum veivak an awm hnaivai rih lova. Sikeisen pawhin a ṭhenawm siar dangte enna a hman hawhsak emaw tih mai tur khawpa a en zual bik zan a ni.
Dil kamah chuan an zahmawh hliahkhuhtu thawmhnaw dawrawm tak chauh inbelin an inum kual zuai zuai a. An meipui chheh alh hluah hluah bula Hminga te ṭhiandun infawp lai chu an pawt tho lui a. Pai nak nak chunga in um kualin, thlapui eng hnuaiah chuan an kuk leh ruih ruih ṭhin a.
“Tunge Rihdil hi ‘a hrang lo’ titu kha!?” Sawmtei’n a ti a. Dil kamah chuan an ding tlar ṭhap a. Nuam tawla an inum kual velna avang chuan an thaw hluam hluam hlawm a.
“I dawih e a. I cheng dawn tho tho,” tih pahin Hminga chuan Sawmtei mawng a ben sak tawih a.
“Hey! Min nam tla dawn. A nia lawm, ‘a hranglo’ titu kha cheng hmasa ber rawh se.”
An awmna aṭanga hla vak lovah sihal a u luah luah a.
“A ho lutuk. Kan vaiin zuang lut rual vek ang u. Helai hi a thuklai pawh a ni lo. Lo kal r’u,” tih pahin Rina chuan a ṭhiante chu thlang lamah a tlansan a.
An hawhaw leh chiam a. An inum kual leh zak zak a. Rina lo awmna dil hmawr zum lai takah chuan an ding khawm leh ṭhap a. An meipui chheh pawh a lang pha ta meuh lova.
“Chhuna kan putar hmuh khan helai vel hi a thuk lai ber a ni e a ti a, tah hian cheng ang u,” tih pahin putar hrilhna lai zawn vel chu a kawk a.
“Chuan, tu maw lut hmasa ber dawn?” thaw hlawp hlawp chungin Sawmtei chuan a ti leh a.
“Cheng vat vat ang u. Ka kai tawh teh mai a nia. Kan tlan kualna lamah khan ka kai zual leh nghal,” Tluangi chuan a lo ti ve bawk a.
“Tunge lut hmasa dawn?”
“A va’n ho mai mai tak.”
“Ho lo.”
“Ho.”
“Ninawm.”
“In ninawm.”
“Whooooaaa!”
An inhnial luai luai a.
“Tikhan lo inhnial teh u, ka zung lawk dawn,” tih pahin Rempuia chu an awmna chhak deuh maiah a kal sawn a.
Sihal u thawm a lo ri leh luah luah a.
“Pssssttt….” A hmuia kutzungchal kham chhuk pahin Rina chuan a ṭhiante ho chu a hui khawm a. Dar insi ṭhapin an kun a. “A hrang lo titu kha Rempuia a nia. Engmah a sawi leh ngam silo. A hlau deuh a niang. A zun lai sawn namthla ang u.” An rui mitmeng bui luka inen pah chuan an ṭhen ṭhu hlawm a.
Rau tirh ang maiin an ding mar hluai a, tlan pahin an ṭe leh tuar tuar a. Rempuia zung lai chu a rem lai laiah chelhin, rui hlim thawm nen, hnuk deuh titihin an zawn dawt dawt a.
“Ka rui lutuk, tui cheng….” a ti hman ṭawk a, dilah chuan an theh thla pawm a. Dil kamah chuan an let phung a. An nui vak vak a, an au chel chul bawk a.
Sihal a lo u leh luah luah a. Thlapui hualtu sâr zam pawh a lang fiah kher mai. Chhum pan te tein thlapui an rawn hnaih ṭan bawk a.
A sana bun lai enin, “Ramhuai chu an awm em? Dar 12 rikna’n minit pawh a awm tawh lo a nia,” tiin Sawmtei chuan Rempuia a au a.
Rempuia’n a lo chhawn tak miah loh avang chuan an ngawi ṭhiap a. Ngawi rengin an ngaithla a, mahse thawm engmah hriat tur awm lovin a reh vek a ni. Thlapui leh sâr zam hlimthla chu tui fawnah chuan an phe delh delh a. Thawm engmah an hriat zui tak lovah chuan an ding vek a. Dil lam en pah chuan an inmelh rek rek hlawm a.
Thlapui leh sar thla bak chu engmah hmuh tur a awm ta lo. Tui fawn pawh a dai zo ta.
“Rempui! Rempui!” tiin an au rual a. Sawmtea leh Rina chu dil kamah chuan an tlan kual nghal bawk a. An au thawm bak engmah hriattur a awm si lo. A reh ta ngawih ngawih a.
Mi pangngai, ruilo hailo, tan minit thum aia tam tuiah a inhnim pil theih dawn a mi? Minit sawm lai a liam tawh bakah an rui a la reh lo leh ta nghal.
Hrilhhai taka dil an tlan kual lai chuan sihal a rawn u leh luah luah a. Chhum chhah takin thlapui a lem pil mek bawk a. Chutih lai tak chuan, intiam rual ni awm takin sihal rual an u ta chuah chuah a.
BU KHATNA
Zing azawngah chuan thawhṭan zing tluka nin hi a nei ngai lo. Alarm ri tuar tuar pawh chuan dan pangngaiin pindan bang a deng leh lawl tawh, mahse zing dar 5:02 a kawh chu bansan ta lem lo chuan a rik pangngaiin a la ri tuar tuar tho a. Sikul kal te chu nuam a ti, lehkha zir tel zel ngai hian thawhṭanni a huatna a tizual a ni.
“Em em a, tho tawh teh. Thawhṭan zing apianga vawi thum, vawi li kaih thawh ngai ziah mai. Lalhmingmawi, tho vat teh,” tih pahin Pi Hriati chuan a fapa puan sinlai chu a pawh thlak sak a. Hminga pumraw hrawl pui, feet 5 leh inchi 9 chu, khumah chuan a inzial kawm ngul a.
“Minit nga chauh.”
Alarm a la ri tuar tuar a.
“Eng maw?”
“Minit nga chauh ka tia lawm.”
“Engtin maw? I alarm lainatawm lutuk hi a ṭe tuar tuar a, engmah ka hre thei lo.”
“E! A lo nih tak chu!”
“Karleh maiah kumtawp exam in nei tawh dawn a. Tho la, hma takah lehkha zir teh,” tih pahin a fapa mutpuan te chu a thlep fel nghal zung zung a. “I pa lo kal hmain tho vat teh.”
“Aw! Aw! Aw! Ka tho. Ka tho,” ti vin hlur chungin Hminga chu khum sirah a ṭhu mu leh a. Maimitchhing duar duar chungin a mobile chu a hmet a. ‘Tlan ang’ tih message a dawn leh a thawntu hming a chhiar hnu chuan a harh zawk a. A zing tlan thawmhnaw inbel sawk sawk pah chuan, “Ka bawihi nen kan tlan daih dawn, min duat lo si,” a ti a.
Pi Hriati chuan a puan thleh lai dah meuhin a fapa chu a en a. “Kum 19 piancham lawmna’na Car dawng theiin ‘min duat lo si’ te I ti elaw!”
“I mengrum hmelṭha teh hmawn a nih chu!,” tih pahin Hminga chu a tlan chhuak nghal daih a.
“I pa I va han chhun tak em. I pa chuam dik tak I ni,” tia au zui pahin Pi Hriati chu a nui a. A puan thleh lai pawh chu ngaihtuah lutuk ta lem lo chuan a fapa dawhkana an chhungkaw thlalak chu a en reng a. Nunhlui suangtuahna khawvel lamah letin Pu Muana nena an inngaihzawn ṭantirh lai a hre chhuak ruai ruai a.
‘Muana hi chu a hmeltha si, a pa si, a fai bawk si’ tia a ṭhiante’n ngaihzawng atana duhthu an sam luai luai lai khan a rukin an lo inhmu tawh ṭhin a ni. Kum 1972, Vawkhniahzawn thla, ni 19 kha an inhmuh fal hmasak ber zan a ni. “Ka nula fawh hmasak ber I ni a, kumtluang atan ka ta tur I ni,” tia Muana te kawmthlang theihai kung hnuaia an nuih dun lai te kha hmanni mai a va ang em tia ngaihtuahin Pi Ruati chu amah chauhin a nui sen sen a. ‘Kan fate hian engtin tak ti ve ang maw!’
‘Haire! Haire kung!’ tia a nuin a sawi fo ṭhin bul a thlen dawn hnaih chuan Hminga’n a mobile sana a en a. 5:17 am tih a inziak a. Khawfingchah lai ang maiin a eng lova, a thim bawk hek lova. Thawm hriat tur pawh a la awm tam lo hle.
Theihai kung hnuaiah chuan hnungchhawn zawnga mi pakhat ṭhu hi a zu hmu thei ruai ruai a. A thawmhnaw inbel chu a hriat chian em avangin, “Rina. I va hma ve. Khaw’nge midang?” a ti a. Rina kawr chu zing thlifimin a chhem phe hlep hlep a, a lukhum dum pawh a thle zeuh ṭhin a.
“Rina, I muthlu leh pek a mi?”
Rina chu a ṭhut ngaiin a ṭhu reng a. A lukhum leh kawr te chu thli chuan a chhem che leh zauh ṭhin a.
“Lalrinpui! Muthlu tawh suh. Tho rawh. Mut duh pa!” a ṭhianpa darah chuan va manin a sawi vak a. A lo khawng vek a, a va khawihna lai pawh a vawt vek a. Rina chu a ṭhutna aṭangin a let thla tawp a. Hmeichhe mangang ṭe thawmin a rawn zui nghal a.
A hmulthi an din sung sung rual vek chuan Hminga chuan a zei ang tawkin ‘posi’ a la a. A meng phawk hru bawk a.
“Whooooaaa. Hahahahaha…..”
Rina, Sawmtei leh Rempuia insum zo ta lo chu theihai hnah kar aṭangin an lo nui chhuak bawk bawk a.
La meng phawk hru chung chuan, “In chhe ve mai a nih chu a,” tui lo fahranin Sawmtea chuan a ti a.
“Keini te chu ṭha tak kan ni. Nanga hmel kha….hahaha…in hmu ve la chuan, I chhe fe zawk,” Sawmtei chu a insum thei rih lo.
“Lo chhuk teh u. Tlan pahin sikul chawlh hman dan tur I sawi ho ang u.”
Rina leh Rempuia chu an zuang thla a. Sawmtei chhuk ve tur chu Hminga’n a lo dawm a.
“In dawr Mannequin hi mi tih ṭhaihna’n rawn lek fo suh, Lalrinpui.”
“I hlauh em kha”.
BU HNIHNA
Chawhma dar 10:00 chiah chiahah chuan an ofis kawngkapui a lut a. Kum nga chuang a thawhna ni tawh mah se tlai ni a nei ngai lo. Detective a tlin hma hauh aṭang tawhin fai leh thianglim taka inchei ṭhin, leh taksa sawizawina lam ngaina mi a ni bawk a, a hote zingah a damloh awm hria tumah an awm lo a tih theih ang.
[chhunzawm zel tur]
[NOTE: Hei hi ka Novel ziahlai a ni a, enchhinna atan tiin ka lo pho lang a ni e. Thurawn in neih chuan lawm takin ka pawm reng bawk e.]
Thawnthu Khawvel 